شهادت بی بی رقیه

اشعار شام شهادت بی بی رقیه(س)و اشعار جدید... 

به ادامه مطلب بروید

 شور(سبک:بوی دود...)

قاصدک رو فوتش کنی پرپر میشه کوفه         تو چطور سیلی زدی قلبه رقیه خونه

قاصدک کوچیک وعزیزه برای بابا              رو لبای کوچیکش امشب ندای بابا

میگه بابا توروی نیزه من تو خرابه               نیا پایین زروی نیزه  دلم کبابه

بابا نیا پایین تر تا نبینی          بابا نبینی صورتم رو نیلی        کوفیا کشتن  زدند و بردند        بابا نیا رقیه خورده سیلی

(رقیه بنت الحسین رقیه)

توی کوفه دلا مریضه بابای خوبم         بمیرم که سرت رو نیزست مسیح مصلوبم

نه لباسی نه آب و نونی نه مهربونی     همه دستا بزرگ و سیلی و گوشای خونی

روی نیزه چشمای خونیت دلم برده      بخدا دوری زتو بابا دلم روآزرده

بسمه این همه  طعنه شنیدم      بسمه این همه سرت رو دیدم     مونده و خسته و پیرشده ام من   بسمه زدنیا دست کشیدم

واحد:

کربلا حزینم    کفتری  غمینم   میروم ز دنیا    گرتورا نبینم

خموروخاموشم من  زسرصبوری    همیشه مینوشم من  زشرابه دوری

الهم الرزقنا  کربلا کربلا      خضیب ثارالله   ویلی واویلا

آه حرم الله فقط  حرم اباعبدالله       آبرویم شده نوکری ثارالله

حسین جان   حسین جان   حسین اباعبدالله

دلمو ربودی     هستیم توبودی    ذکره من به هرشب    معنی سجودی

توکعبه ی خون من   حضرت حبیبی     سعی وصفاومروه   حدالتریبی

مسیح مصلوبی   یاحسین یاحسین    قبله مسجودی   بین الحرمین

آه نام اعظم خدا   حسین اباعبدالله    مستی وشوروصفا    حسین اباعبدالله

حسین جان   حسین جان   حسین اباعبدالله

واحدروضه ای:

جان بابا     بشنو از من       کوفه نامردی و غصه داره

از غم تو   مادرمن            مثل ابر بهاری میباره

مژده دهم برتو     خواهی آمد پیشم    دخترم گریه نکن رقیه

سرروپام میزاری     لالایی خون میشم     دخترم گریه نکن رقیه

جان بابا     بشنو از من       کوفه نامردی و غصه داره

از غم تو   مادرمن            مثل ابر بهاری میباره

من زبالای نی ناظرتو      تو زپایین نظر کن به بابا

اشتیاق وصال تو دارم       دامنت را گشا ماه لیلا

پشت سر میروی لیکن اینجا     ناله های توجان سوزمن شد

خون ریزان زگوشت عزیزم    نورگلگون افروز من شد

((اللهم العن بنی امیه   آه و واویلتا یارقیه))

جان عمو   ای رقیه    بی قراری نکن پیش بابا

باباحسین    دل نداره    گریشو درنیار روی نی ها

موی سپیده تو     بپوشون ازبابا    ای فدایت عمویت اباالفضل

ای سه سالی شدی     همچو امّی زهرا   ای فدایت عمویت اباالفضل

جان عمو   ای رقیه    بی قراری نکن پیش بابا

باباحسین    دل نداره    گریشو درنیار روی نی ها

سر به نی دارم اما عزیزم     بین علم را که دستم به آن است

پس نترس از وجود حرامی    چون عمویت حفاظ زنان است

پای نی دارمُ ازهمینجا       غرق بوسه کنم لیلیش را

عاقبت ای عمو مطمئن باش     پس دهم برخودش سیلیش را

((اللهم العن بنی امیه   آه و واویلتا یارقیه))

جان عمه     گریه نکن      جای عمو وبابا من هستم

قاصدکم      پرپرنشو      من که از بی کسی ها شکستم

درنمازم شده      تسبیحم موی تو      ای شکسته نماز غریبی

روی خونین تو     موی سپیده تو      یادگاری ز شیب الخضیبی

جان عمه     گریه نکن      جای عمو وبابا من هستم

قاصدکم      پرپرنشو      من که از بی کسی ها شکستم

هی مکن ناله از زخم پایت       اربا اربا مکن پیکرم را

ذکر لبهایت عجل وفاتی        یادم آورده ای  مادرم را

معجرم را به سرکش نبینم      من نشانی ازآن پیریت را

پیش من آ که پاکُ کنم من       خون دندانک شیریت را

((اللهم العن بنی امیه   آه و واویلتا یارقیه))

بحرالطویل روضه ای:

دلم از غصه گرفته

که چرا بال قناری حرم هردوشکسته؟

که چراماه به نی......و سر خورشید به دامن بنشسته؟

که چرا ناقۀ کوفی....آرام ننشسته

که چرا قصۀ سیلی و رخ نیلی آن طفل سه ساله به مقتل بنوشته؟

چرامقتل طاوس ننوشته

که آن طفل سه ساله زناقه به سرافتاد

و سرش غرق به خونست؟

چرا قسمت قلبم ز همه چیز جهان,درد و جنونست؟

چرا روزی ما بد شده است؟

چرا روزی ما دست بزرگ و رخ کوچک شده است؟

چرا خارمغیلان همنشین ره کودک شده است؟

دلم از غصه گرفته

و سرم کرده هوس بر درودیوار...چرا؟

چون که شنیدم ز سر منبر هیئت

که دیوار خرابه  به سرطفل سه ساله شده آوار!!

که یک دخترکوچک کم است از همه آمار!!

کجا رفته مگر؟نکند مردحرامی به کنیزی بگرفتش؟

نکند در دمه دروازه حرامزاده کوفی به تیزی بگرفتش؟

نکند رفته کنار سربابا و همانجا به عزایش بنشسته؟

نکند لطمه زند بر رخ خود!

چون که آن صورت کوچک...دگرجای نداشت

چون که آن دست حرامی به رخش جای نوازش نگذاشت

دلم از غصه گرفته

که دندانک شیریه سه ساله....چرا خود,نیافتاد

که چرا موی سیاهش چونان برف شده,

به یک لحظه چونان باد!!

ای کاش همه مقتل طاووس همش کذب بُدُ حرفه دروغ و کلک و دوز

ای کاش که ای کاش نبود این همه جانسوز...